Για την κίνηση του ήλιου, της σελήνης και των υπολοίπων αστεριών,
καθώς και τις εποχές που προκαλούνται απ’ αυτά,
αλλὰ γενὶκα και η κὶνηση των Πὰντων θὲτουν υπευθηνο τον Υπερίωνα.
Στη κυριολεξία ο Υπερίων τόσο κατά το όνομα (= αυτός που υπερίπταται της γης),
όσο και κατά την έννοια αποδίδει τη πρώιμη αντίληψη των παρατηρήσεων συγκεκριμένων ουρανίων φαινομένων του 24ώρου.
Στην Ελληνική Μυθολογία ο Τιτάνας Υπερίων ήταν εκείνος που γέννησε με την αδελφή του Θεία τον Ήλιο, την Σελήνη και την Ηώ.
Ενδεχομένως η λὲξη «Υπερίων» προέρχεται από:
«υπέρ» και «ιών» που σημαίνει: ο υπερ άνω ημών, δηλαδή ο πορευόμενος και αυτός που περιπολεί επί του κόσμου
«ιώ», προστακτική του ιάομαι = θεραπεύω, περιποιούμαι. Γιατρεύω, αλλά και επανορθώνω, διορθώνω, επισκευάζω.
«ιώ» εκ του «ίημι» = στέλνω, αποστέλλω μακράν, εξαποστέλλω, απολύω / θέτω (κάτι) σε κίνηση,
για ήχους-κύματα = εκπέμπω , γενικώς = θέτω, τοποθετώ.
Ο Υπερίων, λοιπόν, είναι ένας απο τους Τιτάνες που εκδηλώνεται «από ψηλά» , και θέτει αυτός σε κίνηση «πράγματα» ή και «καταστάσεις».
Αυτά που «κινητοποιεί» ο Υπερίων εξαπλώνονται προς κάθε κατεύθυνση αφού ο χώρος είναι μία προέκταση της σφαίρας.
