ΘΑΝΑΤΟΣ - Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Α'

 1.Ο θάνατος γα τον μέσο σκεπτόμενο άνθρωπο είναι ένα σημείο
καταστροφικής κρίσης.Είναι το σταμάτημα και το τέλος όλων
όσα είναι αγαπητά,όλων όσα είναι προσφιλή και επιθυμητα.
  Είναι μια καταλυτική είσοδος μέσα στο άγνωστο,μέσα στην
αβεβαιότητα και ο ξαφνικός τελειωμός των σχεδίων και των
προγραμμάτων.Αδιάφορο πόσο αληθινή πίστη μπορεί να υπάρ-
χει στις πνευματικές αξίες,αδιάφορο πόσο ξεκάθαρη μπορεί να
είναι η λογική του νου σχετικά με την αθανασία,αδιάφορο πόσο
περιεκτικό μπορεί να είναι το γεγονός της διατήρησης και της
αιωνιότητας,θα παραμένει πάντα μια αμφιβολία,μια αναγνώριση
ότι υπάρχει η πιθανότητα για ένα οριστικό τέλος και άρνηση και
ένα τέλος κάθε δραστηριότητας ή όλων των προθέσεων που ε-
στιάζονται γύρω από τον κεντρικό πυρήνα της ύπαρξης ενός α-
τόμου.Η επιθυμία και η απόφαση να παραμείνει και η αίσθηση
της συνέχειας θα στηρίζονται,ακόμη και στον πιο αποφασισμένο
πιστό,πάνω στην πιθανότητα,πάνω σε ένα ασταθές θεμέλιο και
πάνω στην μαρτυρία άλλων που ποτέ δεν επέστρεψαν στην
πραγματικότητα να πουν την αλήθεια.
  2.Η ασθένια και ο θάνατος είναι ουσιαστικά συνθήκες που
είναι έμφυτες στην ουσία.Όσο ένας άνθρωπος ταυτίζεται με την
όψη της μορφής,θα καθορίζεται από το Νόμο της Αποσύνθεσης.
Αυτός ο νόμος είναι ένας θεμελιώδης και φυσικός νόμος που
κυβερνά την ζωή της μορφής σε όλα τα βασίλεια της φύσης.
                   
                                         

ΑΙΤΙΑΤΟ ΣΩΜΑ

  Το αιτιατό σώμα οφείλει το ονομά του στο γεγονός ότι σε αυτό
εδρεύουν τα αίτια που εκδηλώνονται ως αποτελέσματα στα κατώ-
τερα επίπεδα.
 Οι εμπειρίες από τις περασμένες ζωές αποθηκεύονται στο αιτια-
τό σώμα και αποτελούν την αιτία της στάσης που λαμβάνει κανείς
γενικά προς τη ζωή, καθώς και των μετέπειτα πράξεων.
  Το αιτιατό σώμα έχει δύο κύριες λειτουργείες :
   1.λειτουργεί σαν όχημα του ΕΓΩ ,αποτελεί την όψη-μορφή του
εξατομικευμένου ανθρώπου, του πραγματικού ανθρώπου , του
ΣΤΟΧΑΣΤΗ.
   2.λειτουργεί ως δέκτης ή αποθήκη των εμπειριών του ανθρώπου
από τις διάφορες ενσαρκώσεις.
  Στο αιτιατό σώμα υφαίνεται ό,τι πρέπει να διατηρηθεί και να αποθη-
κεύονται τα σπέρματα των ιδιοτήτων που οφείλουν να μεταφερθούν
στις επόμενες ενσαρκώσεις.
  Από εδώ βλέπουμε ότι οι χαμηλότερες εκδηλώσεις του ανθρώπου
δηλαδη ό,τι εκφράζεται μέσα από το νοητίκο,αστρικό και το φυσικό
σώμα εξαρτάται στην πραγματικότητα από την ανάπτυξη και την εξέ-
λιξη του πραγματικού ανθρώπου,  αυτού για τον οποίο δεν έρχετε ποτέ
η ώρα.
  Το αιτιατό σώμα είναι δέκτης όλων όσων μένουν,δηλαδή όσων είναι
ευγενή, αρμονικά και σύμφωνα με τον νόμο του Πνεύματος, επειδή
κάθε μεγαλειώδης και ευγενής σκέψη, καθε συναίσθημα που είναι
ευγενές και υψηλό , ανυψώνεται και αναμειγνύεται με την ουσία του
αιτιατού σώματος.Οπότε η κατάσταση του αιτιατού σώματος αποτελεί
μια αληθινή απόδειξη, την μοναδική αληθινή απόδειξη της ανάπτυξης
του ανθρώπου και του σταδίου εξέλιξης στο οποίο έχει φτάσει...

       

ΨΥΧΗ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

  Σέ κάθε ανθρώπινη μορφή υπάρχει μία ψυχή και η ψυχή αυτή
χρησιμοποιεί τις κατώτερες όψεις του ανθρώπου απλός ως φο-
ρείς έκφρασης.Ο αντικειμενικός σκοπός της εξελικτικής διαδι-
κασίας είναι να μεγαλώσει και να ενισχύσει την κυριαρχία της
ψυχής επάνω στο οργανό της.Όταν η εργασία αυτή τελειώσει
έχουμε τότε μία θεία ενσάρκωση.
  Το σύνολο των κατώτερων αυτών όψεων, όταν αναπτυχθεί
και συντονιστεί, αυτό το ονομάζουμε προσωπικότητα. Η ενό-
τητα αυτή αποτελείται από τις νοητικές και συγκηνησιακές
καταστάσεις ύπαρξης ,από τη ζωτική ενέργεια και από το φυ-
σικό οργανο ανταπόκρισης και όλα αυτά ''σκεπάζουν'' ή απο-
κρύπτουν την ψυχή.
  Όταν η ζωή της ψυχής, που ενεργεί σύμφωνα με τον νόμο
της επαναγέννησης, θα έχει φέρει την προσωπικότητα σε τέ-
τοια κατάσταση, ώστε να αποτελεί ολοκληρωμένη και συντο-
νισμένη μονάδα, αρχίζει τότε μεταξύ των δύο μια πιο έντονη
αλληλεπίδραση.Η αλληλεπίδραση αυτή επιτυγχάνεται μέσω
της αυτοπειθαρχίας, της ενεργούς θέλησης για πνευματική
ύπαρξη, της ανιδιοτελούς υπηρεσίας.Η ολοκλήρωση του
έργου ονομάζεται ενοποίηση.


  ''Μια οντότητα νοούμενη ως η ουσία, η υπόσταση ή η υποκί-                                                           
νουσα αιτία της ατομικής ζωής, ιδιέτερα της ζωής που εκδη-
λώνεται σε ψυχικές δραστηριότητες.Ο φορέας της ατομικής
ύπαρξης, ο οποίος έχει ανεξάρτητη φύση από το σώμα....''   

ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

 "Τά πάντα ρεί" (Τα πάντα μεταβάλονται)
 "Οδός άνω κάτω μία καί αυτή" (Ο ανήφορος και  ο
κατήφορος είναι ένας και ο ίδιος δρομος)....κ.τ.λ...

 Ως πατέρας της Διαλεκτικής μπορεί να θεωρηθεί ο
Ηράκλειτος, όπως φαίνεται από τα αποφθέγματά του.
 Στην αρχαιότητα με την Διαλεκτική εννοούσαν τον τρόπο
για να αποκαλύψουμε και να ξεπεράσουμε σε ένα διάλογο
τις αντιφάσεις του αντιπάλου μας, να φθάσουμε δηλαδή
στην άρση των αντιθέσεων. 
 Σύμφωνα με τη Διαλεκτική ένα πράγμα μπορεί ναι είναι
συγχρόνως Α και όχι Α.Κάθε προσδιορισμός είναι άρνηση.
Αν προσπαθήσουμε να ορίσουμε το Α σαν Α δίνοντας του
διάφορους προσδιορισμούς και χαρακτηριστικά γνωρίσματα
τότε,μια και το Α όπως και όλα τα πράγματα βρίσκεται μέσα
σε μία διαρκή κίνηση και μεταβολή,αυτό καταλήγει στο τέλος
να αρνηθεί τους προδιορισμους του κα να γίνει όχι Α.
 Το πεπερασμένο είναι αυτό που υπάρχει μέχρι τα οριά του,
είναι συνυφασμένο με την ύπαρξη των ορίων του.Το πεπερα-
σμένο αρνείται έτσι συνεχώς τα οριά του, τον εαυτό του και
γίνεται άπειρο...

Η ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 Η σύσταση του ανθρώπου, όπως εξετάζεται μέσα από τις απόκρυφες
γνώσεις και θεοσοφίας.

            .Η ΜΟΝΑΣ ή ΚΑΘΑΡΟ ΠΝΕΥΜΑ
  Η όψη αυτή κατοπτρίζει τις τρεις όψεις της θεότητος:
            1.Θέληση ή Δύναμη
            2.Αγάπη-Σοφία
            3.Ενεργό Νοημοσύνη
          
           .ΤΟ ΕΓΩ ή ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ
  Η όψη αυτή είναι δυνητικά
            1.Πνευματική θέληση
            2.Ενόραση
            3.Ανώτερος ή αφηρημένος νους

           .ΤΗΝ ΠΡΩΣΟΠΙΚΟΤΗΤΑ ή ΤΟΝ  ΚΑΤΩΤΕΡΟ
                                        ΕΑΥΤΟ
            1.Το νοητικό σώμα
            2.Το θυμικό σώμα
            3.Το φυσικό σώμα